به نقل از «شبستان»

امام حسین (ع) امتدادبخش شیرینی عدل علوی علیه ظلم و ستم است

تاریخ انتشار: ۳ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۳۰۹۱۱۷

حجت الاسلام سلطانی با بیان اینکه امام حسین (ع) تجلی بخش قیام کربلاست که با ظهور امام زمان (عج) به نتیجه می رسد، گفت: امام حسین (ع) امتدادبخش شیرینی عدل علوی علیه ظلم و ستم است و ظهور مبارک امام زمان (عج) در امتداد قیام حسینی قرار دارد.

حجت الاسلام مرتضی سلطانی، استاد درس اخلاق در گفت و گو با خبرنگار سیاسی خبرگزاری شبستان در مورد ارتباط مهدویت و قیام امام حسین (ع) گفت: کربلا راه ما به سمت قیام منجی عالم و موعود جهان است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

امام زمان (عج) موعود صادق و منجی تمام ادیان و تمام امم هستند. ایشان قیام کننده علیه ظلم در عالم هستی و در واقع محقق کننده جهانی عدل علوی محسوب می شوند.

 

 

استاد درس اخلاق خاطرنشان کرد: عدل علوی بر پایه نبوت پیامبر گرامی اسلام شکل گرفته است. آنچه که امروز در ذائقه حیات بشری از عدل حضرت علی (ع) نشسته است که به بیان جرج جرداق صدای عدالت انسانی است، برآمده از آموزه ها و تعالیم پیامبر گرامی اسلام و بر آن پایه ها قرار دارد.

 

 

وی ادامه داد: اسلام با پیامبر گرامی اسلام شکل گرفت و بقای آن با سیدالشهدا (ع) است در واقع امام حسین (ع) امتدادبخش شیرینی عدل علوی علیه ظلم و ستم است. امام حسین (ع) تجلی بخش قیام کربلاست که با ظهور امام زمان (عج) به نتیجه می رسد یعنی ظهور مبارک امام زمان (عج) در امتداد قیام حسینی قرار دارد.

 

قیام امام خسین (ع) یک قیام بیدارگرایانه و ظلم ستیزانه است

 وی خاطر نشان کرد: قیام امام حسین(ع) یک قیام انسانی برای حفظ جایگاه و تعالی انسانی است. این قیام یک قیام توحیدی است و هر آنچه در قیام امام حسین (ع) برای تقرب به خدا و پروردگار شکل گرفته است در آن تجلی می یابد و قیامی بیدارگرایانه است تا انسان های غفلت زده و مرعوب فضاهای فرهنگی و رسانه ای را به خود بیاورد. این انقلاب یک انقلاب ظلم ستیزانه است که همگی از ویژگی های قیام امام حسین (ع) محسوب می شود.

 

حجت الاسلام سلطانی اظهار داشت: حرکت امام حسین (ع) زمانی به پیروزی نهایی می رسد که امام زمان (عج) تمامی اهداف سیدالشهداء را در عرصه زندگی اجتماعی مردم محقق و به منصه ظهور برساند. کربلا راه ما به سمت امام زمان (عج) است یعنی اگر بخواهیم در مسیر امام زمان (عج) گام برداریم اولین معنایی که در این راه به تمام ذهن ها خطور می کند، طعم شیرین عدالت است و این عدالت محقق نمی شود مگر با تنفر از ظلم و اقدام علیه ظالمان.

 

نهال طیبه عدالت با شورش مقدس در ایام محرم احیا می شود

وی ادامه داد: این نهال و درخت طیبه هر سال با ایام محرم در دل های محرم مجددا آبیاری می شود و این شورش مقدس به نوعی احیا می شود، شورشی که در جان ها پدید می آید و ابتدا یک هیجان و انقلاب در وجود انسان ها ایجاد می شود و پس از آن در قالب یک حرکت اجتماعی در میان تمام آحاد مردم نمایان می شود.

 

استاد حوزه و دانشگاه یادآور شد: امام حسین (ع) در حیات بشری نقش تعیین کننده ای دارند و نقش تعیین کننده امام حسین (ع) در حیات بشری بر اندیشه ها و قلب ها حاکم است و آغاز آن از فکر، قلب یا از قلب به فکر است و فرقی نمی کند؛ آنچه مهم است اثرگذاری بی بدیل امام حسین (ع) بر جان هاست چرا که فکر مرکبی است برای قلب که موطن عشق است.

 

وی تصریح کرد: در قواعد طبیعی جهان کشتی شکست خورده محکوم به زوال و فراموشی است. شکست نقطه امید آدمی نیست و جاذبه ای برای الگو شدن ندارد اما کشتی شکست خورده طوفان کربلا در تلاطم امواج سهمگین مادی گرا و پست مدرن همچنان حسین، ساکن کربلا راهبری می کند و هدف حسین (ع) زنده نگه داشتن دین است و امروز دین زنده است، پس حسین بن علی(ع) پیروز میدان تمام کربلاهاست.

 

دین مداری منظومه امام حسین (ع) از نیایش عصر عرفه تا نیایش عصر عاشوراست

وی اظهار کرد: امام حسین (ع) معلم بی نظیر دین و درس بندگی را در شرایط سخت دین ستیزی و دین گریزی است. حسین (ع) تصویرگر ناب دین خدا در آینه عشق به خدا است. دین دوستی، دین ورزی، دین داری و دین مداری منظومه امام حسین (ع) از نیایش عصر عرفه تا نیایش عصر عاشوراست. ایشان معنی کننده سعی صفای توحید و مروه معاد پس از این جهان است.

 

استاد درس اخلاق اظهار داشت:آنچه از آتشفشان عشق حسینی (ع) به سمت معبود قلیان و فوران می کند، نشانگر مطمئنی برای رسیدن و رساندن به مفهوم هستی است زیرا اول معلم تاریخ رستگاری حضرت محمد بن عبدالله (ص) فرمودند: "مصباح الهدی و سفینه النجاه" عاشورا قیام جاودانه و درسی برای تمامی دوران ها و درسی برای تمام انسان ها در تمام اعصار است.

 

حجت السلام سلطانی ضمن محکوم کردن قرآن سوزی در کشورهای اروپایی و غربی گفت:در موضوع قرآن، اهل بیت (ع) قرآن ناطق هستند. ما یک قرآن مکتوب و یک قرآن منطوق داریم که یکی متن و دیگری عمل است. قرآن یک حقیقت است که دو تجلی دارد. یک تجلی آن قرآن و تجلی دیگر آن اهل بیت (ع) هستند؛ به همین دلیل رسول خدا (ص) فرمود:" القرآن مع علی و علی مع القرآن".

 

هدف نهایی دستگاه اموی حذف قرآن است

 

استاد حوزه و دانشگاه یادآور شد: امام حسین (ع) سرش در شام و مجلس یزید قرآن می خواند و این امر از مشهورات تاریخ است که در کتب تاریخی بسیار مطرح شده است. امام حسین (ع) در بیت قرآن متولد شد و جدشان پیام آور قرآن و پدرشان مفسر قرآن و مادرشان کوثر قرآن هستند و برادرشان تاویل گر قرآن هستند و در واقع قرآن حسینی البقاع است و هدف نهایی دستگاه اموی حذف قرآن است.

 

در دسته جات عزاداری پیمان می بندیم که میان مام و قرآن جدایی نیفتد/توهین کنندگان به قرآن می خواهند سعادت را از بشریت بگیرند

وی گفت: امسال در دسته جات عزاداری پیمانی مجدد با امام حسین می بندیم که همه ما در لشکر امام حسین (ع) مدافعان قرآن باشیم تا جایی که خون دل و تمام وجودمان را مانند سیدالشهدا (ع) همان گونه که خون قلب شان را فدای قرآن کردند، ما نیز خون و جان و تمام هستی خود را در دفاع از قرآن و دفاع از برنامه سعادت بشری اهدا کنیم و کسانی که به قرآن توهین می کنند، افرادی هستند که می خواهند سعادت را از بشریت بگیرند. ما برای حفظ این پیام و حرکت جامعه به سمت سعادت از این کلام نورانی دفاع و تا سرحد جان با امام حسین (ع) بیعت می کنیم که در مسیر او و مانند ایشان حتی اگر میان سر و بدن مان جدایی بیفتد اما میان ما و قرآن جدایی نخواهد افتاد.

 

پایان پیام/34

منبع: شبستان

کلیدواژه: قیام امام حسین امام زمان علیه ظلم عدل علوی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت shabestan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شبستان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۳۰۹۱۱۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

امام صادق(ع) و عبور از دوگانه‌های باطل

یکی از ابعاد مهم در سیره امام صادق(ع)، نهضت علمی و فرهنگی گسترده‌ای بود که توسط ایشان جریان پیدا کرد. امام صادق(ع) نهضتی را که پدر بزرگوارش، امام محمد باقر(ع) آغاز کرده بود، به اوج رساند. عصر امام صادق(ع) یکی از پرتحول‌ترین دوره‌های تاریخ اسلام است. این دوران با تضارب افکار و اندیشه‌ها و پیدایش نحله‌های مختلف و انواع انحراف‌ها و بدعت‌ها و عقاید باطل در جامعه همراه بود. بسیاری از این جریان‌های فکری، دوگانه‌های باطلی بود که در برابر یکدیگر شکل گرفته بود و امام صادق(ع) با عبور از هر دو جریان، جریان سومی را به عنوان خط اصیل معارف اسلامی تبیین ‌کردند.

اکنون برخی از این دوگانه‌های انحرافی و نحوه عبور امام صادق(ع) از آن‌ها و تبیین جریان سوم و اصیل را بازگو می‌کنیم.

برخی از دوگانه‌های انحرافی در زمان امام صادق(ع)

جریان «اهل حدیث» یکی از جریان‌های فکری دوران حضرت بود که تمرکز خود را روی روایات قرار داده و تعقل را کنار گذاشته بود، در مقابل این جریان «اهل رأی» بودند که در عقل‌گرایی افراط داشتند و به متون وحیانی توجهی نداشتند.

جریانی دیگر به نام «جبریه» قائل به جبر بودند و اختیار انسان را با استناد به توحید عملی زیرسؤال می‌بردند و در مقابل این جریان، «مفوّضه» انسان را به‌صورت کامل مختار دانسته و عملاً سلطه و اراده الهی نسبت به افعال انسان را زیرسؤال می‌بردند. همچنین در رویکردهای تفسیری، جریانی بود که به‌صورت کلی امکان تفسیر قرآن را زیرسؤال برده و قرآن را قابل تفسیر نمی‌دانست و جریانی دیگر بدون هیچ چارچوب مشخصی، به تفسیر قرآن می‌پرداخت تا جایی که کار به تفسیر رأی کشیده می‌شد.

در مباحث خاص‌تر و جزئی‌تر کلامی، جریانی در بحث خداشناسی و صفات الهی، قائل به تعطیل بود و «معطله» نام داشت. در برابر آن، جریان «مشبهه» و یا «مجسمه» بود که خدا را به مخلوقاتش تشبیه می‏کرد و برخی از آن‌ها برای خدا جسم قائل بودند.

مقابله با دوگانه‌های انحرافی با تبیین جریان سوم

گفتیم اهل حدیث، کسانی بودند که عقل و علم را به‌طور مطلق انکار کرده و تنها بر ظواهر قرآن و حدیث تکیه می‌کردند. این جریان درواقع اهل «جمود بر نص» بود و هرگونه تعقل در متن را کنار می‌گذاشت. در مقابل این جریان، جریان اهل رأی بود که عقل‌گرایی افراطی را دنبال می‌کرد و در استنباط‌های فقهی نیز به جای تکیه بر متون دینی، اهل قیاس و استحسان بود. این جریان نیز در واقع اهل «اجتهاد در برابر نص» بود. امام صادق(ع) در برابر این دو جریان، جریان سومی را مطرح کرد که عبارت است از: «اجتهاد در نص». به این معنا که امام صادق(ع) نوعی جریان فقاهتی را تثبیت کرده و توسعه داد که در آن، تکیه بر منابع اصیل دینی و نصوص کتاب و سنت با رویکرد اجتهادی و به‌کارگیری تعقل در استفاده از نصوص دینی محوریت داشت. این جریان از یک طرف مرزبندی با جریان اهل حدیث داشت، چرا که تعقل را به کار می‌گرفت و از طرف دیگر مرزبندی با جریان اهل رأی داشت، از این نظر که مبنا را منابع شرعی قرار می‌داد. این جریان سوم، عبور از دوگانه باطل جمود بر نص و اجتهاد در برابر نص بود.

در بحث توحید و امکان شناخت صفات خداوند، گفتیم اهل تعطیل معتقد بودند عقل آدمی راهی به شناخت اوصاف الهی ندارد و عملاً مانع هرگونه قضاوت درباره صفات خدا می‌شدند. در مقابل نیز اهل تشبیه معتقد بودند میان اوصاف الهی و انسان به لحاظ معنایی تفاوتی نیست و اوصاف خالق را به اوصاف مخلوقات تشبیه می‌کردند. امام صادق(ع) منظر کلامی متفاوت و نگاه سومی را به عنوان «اثبات بلاتشبیه» مطرح کرد. به این بیان که عقل می‌تواند صفات خدا مانند وجود، علم، قدرت و حیات را اثبات کند؛ اما نمی‌تواند به کُنه صفات الهی راه پیدا کند. پس ما صفات جمال و جلال خداوند را اثبات می‌کنیم؛ بدون اینکه خدا را به مخلوقاتش تشبیه کنیم.

یکی دیگر از مباحث کلامی، بحث مهم و پیچیده جبر و اختیار است. عده‌ای قائل به جبر شدند و با اتکا به توحید عملی، هرگونه اختیار را برای انسان نادیده گرفتند. به این معنا که ما اگر موحد هستیم، باید همه افعال را فعل خدا بدانیم و افعال انسان نیز مخلوق خداست و انسان در آن نقشی ندارد. در این نگاه هرگونه اراده و اختیاری برای انسان نفی می‌شود. در مقابل آن، جریانی قائل به تفویض بودند. به این معنا که می‌گفتند انسان در افعال خود کاملاً مختار و آزاد است و خدا نیز سلطه‌ای بر افعال او ندارد. پس افعال انسان صرفاً با اراده و اختیار انسان انجام می‌شود.

امام جعفر صادق(ع) اینجا نیز در برابر هر دو جریان انحرافی، جریان سومی را با عنوان «امر بین الامرین» مطرح کرد. حدیث معروف «لاجبر و لاتفویض بل امرٌ بین الأمرین» اشاره به همین جریان سوم دارد. ما با وجدان خودمان درک می‌کنیم که قطعاً مجبور نیستیم و دارای اراده و اختیار هستیم. از طرفی قول به جبر، ظلم به خدای متعال است. اینکه ما انسان را مجبور بدانیم و در همین حال، او را مکلف بدانیم، معنا ندارد. تکلیف و عقوبت انسان به‌واسطه فعلی که اختیاری دخصوص آن نداشته، ظلم و قبیح است و چنین چیزی نسبت به خدای متعال، محال است.

از سوی دیگر اگر اختیاری داریم، خدا این اختیار را به ما داده و ما به اذن او است که می‌توانیم افعال خودمان را انجام دهیم، نه اینکه خدا دیگر بر ما سلطه‌ای نداشته باشد. پس نه جبر درست است و نه تفویض و این همان امرٌ بین الأمرین است. همچنان که بزرگان دین فرموده‌اند انسان در هر رکعت نمازش با جمله «بِحَولِ الله وَ قُوَّتِهِ اَقُومُ وَ اَقْعُد» نفی جبر و تفویض می‌کند. در واقع با عبارت «اقوم و اقعد» نفی جبر می‌کنیم و با عبارت «بحول الله و قوته» نفی تفویض.‌

در بحث تفسیر قرآن نیز اشاره شد عده‌ای هرگونه تفسیر قرآن را منع کرده و بر این باور بودند امکان فهم قرآن برای انسان وجود ندارد. به اعتقاد آنان قرآن یک متن معماگونه‌ای است که فقط باید تلاوت شود. در برابر آن‌ها، جریان دیگری نیز آنچنان در تفسیر آیات افراط می‌کردند که عملاً هیچ چارچوبی برای تفسیرشان وجود نداشت و هر چه به ذهنشان می‌رسید در مورد آیات قرآن گفته و رسماً تفسیر به رأی می‌کردند. امام صادق(ع) در برابر هر دو جریان، جریان سومی را به نام «تفسیر اجتهادی» که تفسیر بر مبنای حجت بود، بیان کرد. اکنون نیز مفسران شیعی از همین مبنا برای تفسیر آیات الهی پیروی می‌کنند. به این معنا که قرآن قابل فهم است و امکان تفسیر قرآن نیز وجود دارد؛ اما در چارچوب علم یا دلیل علمی. به بیان دیگر، ما باید برای هر برداشت تفسیری، حجت و دلیل معتبر داشته باشیم. این همان روش تفسیر اجتهادی است.

امام صادق(ع)، پایه‌گذار کلام، فقه و تفسیر شیعه

دوگانه‌های باطل جمود بر نص و اجتهاد در برابر نص، تعطیل و تشبیه، جبر و تفویض، منع از تفسیر و جواز تفسیر به رأی، همگی نمونه‌هایی از جریان‌های انحرافی و باطلی بود که در دوران امامت امام صادق(ع) رواج داشت و امام با نهضت علمی و فرهنگی همه‌جانبه‌ای که به راه انداخت و معارف فراوانی که عرضه کرد و شاگردان فراوانی که پرورش داد، خط اصیل معارف اسلامی را تبیین و تثبیت کرد.

ما امروز میراثدار همان خط اصیلی هستیم که امام صادق(ع) در برابر این جریان‌های انحرافی ترسیم کرد. کلام شیعه و فقه شیعه و تفسیر شیعه، محصول تبیین همه‌جانبه امام صادق(ع) و مرزبندی با جریان‌های فکری انحرافی و دوگانه‌های باطل است.

منبع: روزنامه قدس